رضا صادقی در جدیدترین مصاحبه اش گفت: هنگام خوانندگی اثر «آغوش امن» بارها با آن اشک ریختم و نمی توانستم آن را بخوانم. تصویری از یک مادر شهید در ذهن من نقش بسته بود که سراغ تابوت ها می رفت و در نهایت با صدای پر از بغض آن را زمزمه کردم.

به گزارش خبرنگار موسیقی خبرگزاری فارس، رضا صادقی خواننده ویدئو موزیک «آغوش امن» با موضوع شهدای غواص که اخیرا توسط سفیرفیلم منتشر شده است، در این خصوص گفت: فارغ از هر نوع نگاه، موضوعاتی در زندگی وجود دارد که حکم ستون را در زندگی هر شخص دارد. برای من نقل از شهدا صرفا نام بردن از بزرگان این کشور صرفا برای یادآوری و یا وام گرفتن از نام آنها نبوده و نیست.

این خواننده مطرح کشور افزود: این شهدا برای زندگی من ستون هستند و من برای آنان احترام زیادی قائل هستم. می فهمم که آنها چه کار بزرگی کرده اند و برای چه چیزی از زندگی خود گذشته استاند. اینکه من امروز روی استیج برای هوادارانم در آرامش برنامه اجرا می کنم و کنار خانواده ام آسوده خاطر و خندان هستم مرهون ایثار آن عزیزان است.

وی افزود: جنس غم این عزیزان با دیگر شهیدان برای من متفاوت بود، اینکه آنان به آن شکل به شهادت رسیدند و بعد اینطور برگشتند و تشییع شدند، دل من را سوزاند و من حس و حال عجیبی داشتم. به همین علت می خواستم که برای این شهیدان کاری کرده باشم، مدت ها این موضوع در ذهن من بود تا روزی که «یاحا کاشانی» دوست خوبم با من تماس گرفت و از ترانه جدیدش گفت.

صادقی ادامه داد: من به او گفتم که دوست ندارم این کار کلیشه باشد. صرفا دنبال ایجاد خبر نیستم که بعد دیدم این ترانه از قول مادر این شهیدان است. خب خیلی از شهیدان به وطن برمی گردند و مادرانی هم دارند که سال ها چشم انتظار بوده اند، اما مادران عزیز این شهدا فرق می کنند. شهید آنان با یک داستان غم آلود و خاص بازگشته است. این شعر بسیار به حال و هوای من نزدیک بود و من را بسیار تحت تاثیر قرار داد. خصوصا مصرعی که می گوید: بذار دستاتُ وا کنم عزیزم، تو آغوشِ تو راحت تر بسوزم.

این خواننده در ادامه از نحوه شکل گیری این اثر سخن گفت و افزود: بدون تعارف باید بگویم که نتوانستم در ابتدا این کار را خوانندگی کنم، هربار که دست به ساز می زدم گریه امانم نمی داد و حالم تغییر می کرد. موضوع را با یکی از دوستان خوبم به نام فرشید ادهمی در میان گذاشتم و او گفت که من حال و هوای ساخت آهنگ را دارم که این آهنگ را با وسواس و دقت زیاد ساختیم.

صادقی خاطرنشان کرد: به عنوان مثال برای کمانچه چنیدن ساز گرفتیم تا به غربت خاصی که لازم بود برسیم. بنده نیز خاطرم است که هنگام خوانندگی این اثر بارها با آن اشک ریختم و نمی توانستم آن را بخوانم. تصویری که در ذهن من نقش بسته بود تصویری از یک مادر شهید بود که سراغ تابوت ها می رفت که در نهایت با صدای پر از بغض آن را زمزمه کردم. ما دغدغه این را داشتیم که اثر مدرن، جذاب و با احساسی از آب در بیاید که چون نیت با عشق بود، اثر خوبی هم از آب در آمد.

وی با بیان نحوه تولید نماهنگ ادامه داد: همزمان با ساخت این اثر یکی از دوستان به نام آقای طادی با من تماس گرفت و گفت که ما قصد ساخت نماهنگی با این موضوع داریم که خب موافقت شد و تیمی از بچه های با عشق و با محبت نماهنگ را تولید کردند که وقتی من آن را مشاهده کردم، بسیار آرام شدم و دغدغه خوب از آب در آمدن کار، رفع شد. نماهنگ با همان نیت عاشقانه ساخته شد.

رضا صادقی در پایان ضمن تمجید از ایثار شهدای غواص، گفت: باید بدون تکلف بگویم که این شهیدان فارغ از هر زنده باد و مرده باد و هر شعاری خیلی باحال، با عشق، عزیز و دوست داشتنی اند. آنها نه فرشته هایی هستند که غیرقابل دسترس باشند و نه آدم های عادی اند؛ آنها عزیزانی اند که خداوند به آنها لبخند ویژه ای زده است.

خواننده «آغوش امن» نهایتا گفت: من نمی خواهم قهرمان سازی کنم، زیرا ما قهرمان داریم. هدف من قهرمان داری است، زیرا این ها ستاره های درخشانی هستند. شناخت آنها و اینکه چطور رفته اند اهمیت دارد، اینکه شهیدی با عشق برود و دست بسته برگردد و این کار را برای سربلندی ما انجام دهد، این یک افتخار است. من خواننده ستاره ها هستم.