رضا صادقی در کنسرت ۲۴ مهر ماه تهران اتفاق بی نظیری را تجربه کرد. پس از همصدایی بدون موسیقی مردم، صادقی لحظاتی احساسی را تجربه کرد که با بغض او همراه شد و تصویری ماندگار از عشق و رفاقتی بیش از دو دهه و نیم او و هوادارانش به ثبت رسید.

صادقی درباره ی این صحنه اینگونه نوشت: «دیشب یادگرفتم بزرگ بودن رو، سخاوتمندى رو و عزت دادن رو…
ممنونم از خدایى که آغوشش رو از من دریغ نکرد در این نزدیک به سه دهه روى صحنه بودن…
مردمى که فقط و فقط، با قلبشون و به احترام برات از جاشون بلند میشن و بهت میفهمونن حقیقى بودن یعنى همین باور متقابل …
دیشب اولین بارى بود که سخت جون دادم تا جلوى بغض اشتیاقم از داشتن همچین رفقایى رو بگیرم ولى تهش، ثبت این تصویر بود از اشتیاق شنیدن همصدایى براى همدلى و امیدی از داشتن روزهاى همراهى…
من رضا صادقى یک ایرانى اهل بندرعباس با افتخار خاک پاى مردمى هستم که سایه مهرشون سرم هست و امید که لایق باشم.»