چه افتخار بیشتر ازین که خوم یه چوک بندرم
(چه افتخار بیشتر از این خودم بچه بندرم …)
عاشق لنگ و کپل و لیح و سباس و کلیرم
(عاشق لنگ و کپر و لی و سواس _کلگرم «مثال غزای سنتی و لباس محلی خانه های محلی» )
چه افتخار بیشتر ازین پوستم سیان و دلم سفید
(چه افتخار بیشتر از این پوستم سیاست دلم سفید
دختر چوکنم نجیب دنیا مثل مایی ندید
(دختر و پسرانم نجیب دنیا مثل ما ندید)
صدای جفتی و سازو عود و دلکسر توی خاک و گلم
(صداے دهل وساز و گیتار و جاز توی خاک و گلم )
چارکه زنن تی کنگ زنن یگ دل جون اگن کنم
(دست زنان کل زنان یک دل میگن جون و دلم )
ای وای دل ای وای با دلم جان دل تو مشکم تو دلم
(ای وای دل وای ب دلم جان دل نشکن تو دلم)
دوری از خاک نجیب مردمش ندامتن
(دوری از خاک نجیب مردمش پشیمانیه)
روز چهارشنبه به دیریا زدنش صلاوتن
(روز چهارشنبه ب دریا رفتنش سلامته)
هنوزم بندری سادن بی دریغ بی ادعان
(هنوزم بندری ها ساده هستن و بی دریغ بی ادعا)
تو یک کلام بوگوم جلوه لبخند خدا
(تویه کلام بگم جلوه لبخند خدا )
خاک پاکش سرمه چشمانمن تا بمرم
(خاک پاکش سرمه چشمامه تا بمیرم )
با غرور با عظمن نخل بلند بندرم
(باغرور داد میزنم نخل بلند بندرم)
هرجا رفتم هر جا موندم هیج جا بندرم نبو
(هرجا رفتم هرجا موندم هیچ جا بندر نمیشه )
ای خدا سایه بندر از سرم مو کم نکن…
(ای خدا سایه بندر از سرمون کم نکن)
من بندری نیستم ولی تو دانشگاه هرمزگان درس خوندم هر وقت گوش می کنم این آهنگ رو لذت می برم
من هم بندری نیستم ولی این آهنگ حس عجیبی بهم میده. آفرین رضا صادقی که اصالت خودش رو یادش نرفته و بهش افتخار میکنه