ﻏﺮﻭﺭﻡ ﺍﮔﻪ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ
، ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﻣﯿﺬﺍﺷﺘﻢ ﺭﻭﯼ ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎﺕ
ﭼﯽ ﻣﯿﺸﺪ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﻨﻮﻧﻤﻮ
، ﻣﻨﻮ ﺟﺎ ﺑﺪﯼ ﺑﯿﻦ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﻫﺎﺕ
ﻏﺮﻭﺭﻡ ﺍﮔﻪ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ
، ﻣﯿﻤﻮﻧﺪﯼ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﻢ
ﺍﺳﯿﺮ ﺩﺭﻭﻏﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺸﯽ ،
ﺗﻮ ﺁﻏﻮﺵ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎ ﺟﺎ ﻧﺸﻢ
ﯾﻪ ﻋﻤﺮﻩ ﻣﯿﺨﻨﺪﻡ ﮐﻪ ﺭﺳﻮﺍ ﻧﺸﻢ
ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﯾﺎ ﻣﺮهمه
ﺧﯿﺎﻝ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻫﺴﺘﯽ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻭﻟﯽ
ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﯾﺠﻮﺭﯼ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻤﻪ
ﻏﺮﻭﺭﺕ ﺭﻭ ﺑﺎ ﭼﯽ ﻋﻮﺽ ﻣﯿﮑﻨﯽ
ﻏﺮﻭﺑﺎﺗﻮ ﺑﺎ ﮐﯽ ﻗﺪﻡ ﻣﯿﺰﻧﯽ
ﮐﺪﻭﻡ ﺭﻧﮓ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﻮﻥ ﺩﺳﺘﺘﻪ
ﮐﻪ ﺭﻭ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺭﻧﮓ ﻏﻢ ﻣﯿﺰﻧﯽ
ﯾﻪ ﻭﻗﺘﺎﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﮑﺴﺘﺶ ﺑﺪﯼ
ﻏﺮﻭﺭﯼ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﺕ ﺭﻭ ﮐﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ
ﺑﻪ ﺑﻐﻀﻢ ﯾﻪ ﺷﺐ ﺣﮑﻢ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﺑﺪﻩ
ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻐﺾ ﺳﻨﮕﯽ ﺧﻔﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ
ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻐﺾ ﺳﻨﮕﯽ ﺧﻔﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ
دیدگاهتان را بنویسید